.

تو نیستی که ببینی / چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاری است / چگونه عکس تو در برق شیشه ها پیداست / چگونه جای تو در جان زندگی سبز است.

تو نیستی که ببینی  / چگونه با دیوار  / به مهربانی یک دوست از تو می گویم / تو نیستی که ببینی چگونه از دیوار  / جواب می شنوم.

تو نیستی که ببینی چگونه دور از تو / به روی هر چه در این خانه است / غبار سربی اندوه بال گسترده است.

تو نیستی که ببینی دل رمیده من / به جز تو، یاد همه چیز را رها کرده است.

غروب های غریب / در این رواق نیاز / پرنده ساکت و غمگین / ستاره بیمار است.

دو چشم خسته من  / در این امید عبث / دو شمع سوخته جان همیشه بیدار است.

تو نیستی که ببینی. "

خبر صاعقه وار بود؛ غافلگیرکننده، ویران کننده، سوزاننده، سهمگین و ترسناک.

بدون شک اندوه و درد ناشی از فقدان ناگهانی همکار دوست داشتنی، عزیز و مهربانمان، سرکار خانم راضیه شمس الدینی در کلام نمی گنجد. این مصیبت بزرگ را به تمامی همکاران محترم تسلیت عرض می کنم.

همگی دست به دعا می داریم و از پروردگار یگانه  مسئلت می نماییم تا بر آتش دل های پدر و مادر در هم شکسته، همسر داغدار، خواهران و برادر بهت زده و دوستان و نزدیکان به سوگ نشسته اش، از دریای لطف و کرم خود، صبر و بردباری عنایت نماید.

و نیز برای روح آن مادر جوان از درگاه ایزد یکتا، تضرع کنان آرامشی آرزو می کنیم تا روح پاکش در بهشت برین، نگران فرزندان خردسالش نباشد.

هم فرزندی که مبهوت و گریان مادرش را تا خانه ابدی بدرقه کرد؛ و معنی آن را ندانست؛

و هم فرزند دیگرش، که هرگز او را به خاطر نخواهد آورد.

                                                رفتی و رفتن تو آتش نهاد در دل             از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل؟